Snowy is vanmiddag verslechterd in die zin dat hij soms tolde. Daarom hebben we zijn kooi verkleind door er een baal hooi in te leggen in de helft. Ook liggen er zachte handdoeken tegen de rand van de kooi en heeft hij een slof waar hij tegen slaapt. Maar mijn vriend is de hele nacht opgebleven en vanaf 5u ging het opmerkelijk beter. Hij tolt eigenlijk alleen als hij wakker schrikt of als hij een plotse beweging maakt. We durven wel zijn waterbak er niet meer bij zetten dus als hij beweegt en eet, gaan we proberen of hij wil drinken uit zijn bak. Zijn kopje is ook wat schever gegaan.

Dag 3 (9 augustus)

Vandaag gaat het een beetje beter, soms komt zijn kopje zelfs wat rechter (voor een korte tijd) en zijn oogje is gestopt met bewegen.
Hij maakt zelfs maalgeluidjes als ik hem aai!
Zijn eetlust is stukken beter, eigenlijk heeft hij vanaf 5u tot 12u bijna onafgebroken zitten eten. Meneer weigert wel SSS maar cuni indoor vindt hij lekker. Van 5u. tot nu is hij slechts 3x omgevallen maar hij raakt zelf weer recht. Hij huppelt af en toe en gaat dan weer rusten.
Verder krijgt hij nu (bij hoge uitzondering) een knaagstaaf omdat die calorierijk is. Snoepjes en wortelloof gaan er ook goed in. Daarom geef ik hem ook nog prozyme, om verstopping te voorkomen.

We hebben hem ook gewogen, bij de DA woog hij 810, nu 796. Was te verwachten maar het gewichtsverlies valt nog mee.
Met zijn huidige eetlust komt dat wel goed, zijn keuteltjes zijn normaal van vorm en structuur en we denken zelfs dat hij een bd-keutel heeft gegeten toen hij zich omdraaide maar da's moeilijk te zeggen.

Afgelopen nacht moest mijn vriend zijn loopruimte vergroten want meneer wilde over de hooibaal klimmen! Hij gaat ook regelmatig voor zijn deurtje zitten alsof hij wil zeggen: "doe nou maar open". We hebben 1x geprobeerd om de tralies af te pakken en hem zo medicijnen toe te dienen maar meneer wilde eruit springen. Dus toch maar op schoot en toen tolde hij wel. We gaan opnieuw proberen de tralies eraf te nemen en hem vlug tegen te houden, hopelijk lukt het morgen op die manier. Van vetbed moest hij niet weten, hij weigerde erop te gaan zitten.

Ik ben afgelopen nacht ook opgestaan en toen hij mijn stem hoorde, begon hij te stampen dus zijn achterhand is nog okee. Ik heb ook zijn ademfrequentie gemeten en die ligt (als hij rust en slaapt) tussen 48 en 52. Ideaal is tussen 30 en 60 dus dat is prima.

Enne... nu hij zichzelf niet meer kan likken en Fluf hem ook niet meer... wat een haren ik vandaag heb uitgetrokken! Hij is nog steeds in de rui. Gelukkig laat hij het goed toe, dat wat niet het geval toen hij gezond was.

Of Fluffy hem mist is moeilijk te zeggen, ze gaat af en toe wel naar zijn kooi en speelt ook niet meer buiten (zij volgde hem altijd en overal). Maar wat ze wel gedaan heeft, is geplast en gekeuteld naast zijn kooi, als dat maar geen territoriaal gedrag is.

Nog enkele foto's van mijn eenzame konijnen.

Dag 4 (10 augustus)

Over zijn eetlust mag ik niet klagen, niet te geloven maar hij eet nu meer dan toen hij gezond was. Misschien ook omdat hij nu de tijd neemt, als hij losliep, zag hij telkens weer andere dingen die zijn nieuwsgierigheid wekten. Ik ben afgelopen nacht op de bank blijven slapen en hij is de nacht goed doorgekomen zonder om te vallen. Regelmatig ben ik hem zijn waterbak gaan aanbieden. Zolang hij zo scheef loopt, durf ik die bak niet laten staan. Hij is qua karakter nog altijd zijn oude ik: nieuwsgierig, alert, wil zelfs nog rechtstaan maar dat lukt natuurlijk niet. Als hij Fluffy ziet, reageert hij zo heftig en begint hij te huppelen maar dat lukt nog niet rechtdoor. Dan kan het dus gebeuren dat hij omvalt maar hij krabbelt onmiddellijk weer recht.

Positief nieuws vandaag: het lukte hem om even zijn snoetje te wassen met 2 pootjes zonder om te vallen! Ietwat negatief, hij had een haartje in zijn oogje waardoor dat aan het tranen ging, maar inmiddels heb ik het eruit gekregen. Hopelijk stopt het tranen nu ook.
Zijn medicijnen geven we vanaf nu in zijn kooi zodat ik hem niet meer moet oppakken en zo voorkomen we eventueel tollen. Ik moet wel snel zijn want hij wil nog altijd uit zijn kooi springen, hij haat het om opgesloten te zitten. Wat een kracht er nog in dat konijntje zit!

Af en toe gaat hij ook languit ontspannen ligggen en wat kan hij genieten van massages... Stiekem geniet ik ook hoor. Ik probeer de spieren in zijn nekje en rug soepel te houden zodat ze niet verkrampen van die scheve houding.

Fluffy plast en keutelt alleen naast zijn kooi als ik er even niet ben, de deugniet. Zij zoekt ook nog steeds contact door de tralies. Hopelijk gaat het dus gewoon goed als ze ooit weer samen mogen. Fluf verveelt zich trouwens rot, dat is duidelijk. Ze speelt niet meer buiten, heeft geen interesse meer in haar speelgoed... Wat een invloed had mijn mannetje op haar!

Ik weet dat EC met ups en downs komt maar voorlopig zie ik een lichte stijgende lijn en daar trek ik me aan op. Snowy moet gewoon weer helemaal genezen! Vannacht heb ik overigens gedroomd dat Snowy's kopje terug recht stond. Als dromen maar geen bedrog zijn...

Dag 5 (11 augustus)

Nog even een update van gisterenavond. Hij eet zijn blindedarmkeutels niet meer zelf op, daarom wilden we ze voeren via een spuitje. Maar toen we dat probeerden, verkrampte hij helemaal en lag hij opgekruld als een wokkel. :(
Dan maar een andere oplossing verzinnen. We hebben ook zijn kooi ververst terwijl hij erin zat om zo weinig mogelijk stress te bezorgen en beweging te vermijden.

Gelukkig had ik opnieuw naar de dierenarts gebeld, hij kreeg slechts 1x per dag Baytril maar doordat zijn kopje nu scheef staat, moet ik het 2x per dag geven. Had ik dit maar eerder geweten! Ik hoop maar dat die paar dagen tekort aan antibiotica niet nadelig zullen zijn voor zijn herstel.

Afgelopen nacht ben ik ook op de bank blijven slapen maar als ik 4 à 5 uur geslapen heb in de laatste 48u. zal het veel zijn. Bij iedere beweging van hem, sta ik op en ga kijken of alles in orde is. En of hij geen dorst heeft. Maar de herrie die Fluffy 's nachts kan maken, berooft me vooral van mijn slaap. Ze knaagt aan de tralies dat het niet meer normaal is. Misty en Chica hoor ik ook wel maar Fluffy spant de kroon hoor. En ik moet het negeren. Haar laten loslopen is geen optie, ze zou constant rond Snowy's kooi zitten en zo krijgt hij geen rust.

Snowy is vannacht wel nog enkele keren omgevallen. Hij krabbelt dadelijk weer terug recht, daar niet van. Hij is nog altijd veel te enthousiast en snapt niet dat hij (voorlopige) beperkingen heeft. Met zijn eetlust is alles dik in orde, behalve dan dat hij zijn broodnodige blindedarmkeutels niet opeet.
Hij heeft ook weer zijn snoetje met 2 pootjes gewassen en kan zelfs zijn neusje krabben met zijn rechter achterpoot. Toch vind ik dat zijn kopje nog schever is gaan staan. Op de foto draait hij zijn kopje ook wel om mij te kunnen aankijken maar toch...

Geduld is niet mijn sterkste kant, ik hoop zo dat hij volledig zal opknappen. Want ik mis mijn vrolijk actief manneke dat hier door het huis crosste. :(

Dag 6 (12 augustus)

Gisterenavond en vannacht ging het helemaal mis. Hij kon niet stoppen met tollen. We zetten hem ook telkens weer recht maar dat was fout van ons, helaas weten we zulke dingen door uitproberen. En als hij stopte, trilde hij alsof hij een epileptische aanval heeft gehad. Het gekke is dat hij eet als hij recht zit dus hij is duidelijk nog niet van plan het op te geven. En als mijn manneke vecht, dan vecht ik mee! Ook als hij weer eens omrolt, blijft hij doorknabbelen. Hij eet nog altijd evenveel maar kan zich gewoon niet recht houden voor lange tijd. Ik kan het niet aan om een filmpje te maken van het tollen. Zijn oog begon sinds gisteren ook weer te bewegen maar deze keer van links naar rechts wat duidt op een binnenoorontsteking! Ik begrijp het niet meer, zou hij 2 dingen tesamen hebben?
Ik hoop maar dat zijn lichaampje sterk genoeg is om te vechten.
Mijn vriend is een schat! Hij moest thans vandaag werken en heeft toch de hele nacht de wacht gehouden bij Snowy.
En Fluffy hebben we toch maar laten loslopen.

Het filmpje van het oog laad ik later op, hier alvast een foto van mijn arme opgekrulde Snowy. Hij ligt nu heel klein tussen handdoeken, dekens enz.

Dag 7 (13 augustus)

Gisteren was er beterschap in de zin dat de rustperiodes tussen het tollen langer worden. Hoewel... vannacht ben ik om de 10 à 15 minuten moeten opstaan om hem tegen te houden bij het tollen. Hem klem zetten tussen dekens o.i.d. kan niet, hij schopt het gewoon aan de kant of blijft er in hangen, gevaarlijk dus. Ik heb nog geen uur geslapen deze nacht, ik ben doodop en val zittend in slaap tot ik mijn manneke weer hoor vallen.

Maar vandaag gaat het slechter, hij raakt zelf niet meer recht en de rustige tussenpozen worden korter. Toch is zijn eetlust bewonderenswaardig.
Zijn kopje ligt nu echt helemaal scheef langs zijn lichaampje en ik ondersteun het met een opgeplooid washandje.
Dat weer weggestampt wordt als hij omrolt.

Telkens hij wil eten, valt hij om. Bij het eten en drinken moet ik zijn kopje rechter houden en ondersteunen. Zijn linkeroogje heeft zo te zien wat getraand maar het ziet er niet ontstoken uit, ik kan er geen druppels in doen want bij iedere beweging valt hij om. Het is zo vreemd dat als hij zo opgekruld ligt wel nog door eet en zelfs zijn snoetje wast! Of zou dat overspronggedrag zijn?

Enkel als hij veel tolt zie ik nog een oogbeweging van links naar rechts. Dat doe mij er meer en meer aan denken dat hij een binnenoorontsteking heeft. Ipv of samen met EC, dat weet ik niet. Hoe dan ook, dat moet de antibiotica behandelen. En ik kan niets anders doen dan afwachten tot die medicijnen aanslaan maar om mijn manneke zo te zien 'lijden' is heel zwaar.

Ik vraag me ook af hoe ik in hemelsnaam zijn kooi moet verschonen. Het tapijt (vetbed) en de handdoeken liggen er al een week in en dat ruik je.
Afwachten of het morgen beter is, dan hem in een transportbox of klein kooitje zetten en vliegensvlug zijn kooi verversen.

Voor mij gaat het genezingsproces te traag, het is verschrikkelijk om mijn levenslustig mannetje zo te zien liggen.

De komende nachtwacht is weer voor mijn vriend. Door het gebrek aan slaap kan ik ook niet meer relativeren of dingen verwerken en dat merk ik.

Dag 8 (14 augustus)

Sinds gisterenmiddag beginnen we kleine lichtpuntjes te zien. Als hij omvalt en rolt om zichzelf weer recht te zetten, lukt dat vlugger en zonder hulp van ons! Hij kan ook langer in die houding blijven zitten of liggen. Natuurlijk is hij overmoedig en wil dan weer teveel ineens maar ik ben blij dat hij zoveel levenslust en kracht heeft.

Zoals ik gisteren al zei, zie ik eerder symptomen van een binnenoorontsteking, een bezoek aan de House Rabbit Society website sterkt mijn vermoeden. Uiteraard zet ik de behandeling met Panacur (tegen EC) door want het kan ook een combinatie zijn. Mijn dierenarts (eigenlijk de vervangster) had dezelfde mening en het zou kunnen dat ik de antibiotibakuur moet verlengen. Fluffy schudt soms ook met haar kopje en krabt aan haar oren maar dit heeft ze altijd veel gedaan, ik begin spoken te zien... In overleg met de dierenarts besluit ik toch maar geen antibiotica te geven om resistentie te voorkomen. Pas als ze het heel frequent gaat doen, kan ik nog ingrijpen. Zij krijgt alleszins nog 1 week Panacur voor alle zekerheid. En Snowy's linkeroogje mag ik 2x/dag behandelen met Terramycine. Hij ligt wel op dekens maar er moet altijd een pluk hooi aanwezig zijn. Maar als hij rolt om zich weer recht te zetten, vliegt dat hooi alle kanten op en wordt zo door de kooi verspreid.

Héél af en toe komt zijn kopje recht (slechts voor een paar seconden) en dan zie je zijn linkeroortje echt afhangen. We geven hem nu water met een spuitje omdat hij omvalt als hij uit een kom moet drinken, hij pakt dat spuitje met zijn 2 pootjes vast als hij op zijn rug ligt, zo schattig! En als we het spuitje weg trekken om opnieuw te vullen, bijt hij erin en wil hij het vasthouden met zijn pootjes. En zijn eetlust is geweldig goed. Alert is hij ook, bij ieder geluid draait zijn goed oortje. Ook over zijn darmwerking mag ik niet klagen, de keuteltjes blijven komen. Ik zie echter geen blindedarmkeutels, zouden er geen zijn of zou hij ze toch opeten? In overleg met de dierenarts heb ik besloten om hem een vitaminensupplement te geven waar ook heel veel vitamine B inzit. Blindedarmkeutels zouden beter zijn maar een extra vitaminenboost kan hij wellicht nu wel gebruiken.

Straks gaan we zijn kooi (heel snel) poetsen. Dan moet hij even in een klein kooitje met handdoeken want door het oppakken gaat hij veel omvallen en duizelig zijn natuurlijk. Maar zijn dekens en handdoeken zijn helemaal ondergeplast, we hebben geen keuze. Eigenlijk zou dat iedere dag moeten maar we wilden hem dat niet aandoen omdat hij er zo slecht aan toe was.

Zojuist liet ik Fluf aan mijn hand ruiken nadat ik Snowy had geaaid. Je moest die blik in haar ogen zien! Oren recht naar voor, druk aan het snuffelen.. en toen liep ze weg. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Ze kwam ook kijken toen ik hem aan het verzorgen was en schrok toen hij begon te rollen. Het zal voor geen van beide een gemakkelijke situatie zijn ocharme.

Nog 2 foto's van vandaag, zittend en staand. Zelfstandig rechtstaan kon hij gisteren niet.

Dag 9 (15 augustus)

Ik weet niet goed wat ik moet denken. Gisteren hebben we zijn kooi gepoetst en hem ondertussen in een klein kooitje met handdoeken gezet. Hij was uiteraard razend nieuwsgierig naar de nieuwe omgeving wat resulteerde in constant evenwichtsverlies en een flitsende oogbeweging van links naar rechts. Eigenlijk mag je een duizelig konijn niet oppakken maar we kunnen hem toch moeilijk in zijn eigen viezigheid laten zitten. Ik hoop maar dat dit geen terugslag teweeg brengt.
Verder kan hij al enkele dagen niet meer in cirkeltjes lopen. Het blijft bij omvallen en dan verwoede pogingen doen om recht te komen. Deze lukken wel zonder hulp van ons. Maar toch heb ik de indruk dat zijn kopje nog schuiner staat, hoewel ik dacht dat het niet meer kon.
Zijn eetlust is nog steeds bewonderenswaardig en gisteren ben ik er zelfs in geslaagd hem een blindedarmkeuteltje te voeren!
Afgelopen nacht heb ik ook regelmatig 45 minuten à een uur kunnen doorslapen, hij was ook rustig. Of dat positief is of niet weet ik niet. Zijn lichaampje heeft rust nodig om te genezen. Van de andere kant bespeur ik niet meer veel alertheid.
Voor de rest: nog niet veel verandering. Ik wil bij deze ook even alle mensen bedanken die mij hun steunbetuigingen mailen, het is erg lief en hopelijk begrijpen jullie dat ik niet iedereen een mailtje kan terugdoen in deze omstandigheden.

2 filmpjes, eentje van enkele dagen geleden, net voordat hij weer begon te tollen. Zo flitst zijn oog nog na een hevige aanval.
En eentje van zijn poging om weer recht te staan na het omvallen. Zo ging het enkele dagen geleden continu, hij kon niet eens zelfstandig rechtstaan, we moesten hem ondersteunen.

Dag 10 (16 augustus)

Vanaf gisteren veranderen we iedere dag vliegensvlug het kussentje waar hij op zit. Het zijn stoffen hoezen gevuld met schuimstof dat veel absorbeert dus de onderliggende lagen gaan we slechts 1x/week verversen om hem niet teveel te storen. Zolang hij omvalt vind ik dit niet verantwoord.
Er is eigenlijk niet veel veranderd maar toch zie ik weer 1 minieme verbetering. Zijn linkeroortje voelt niet meer zo warm aan en het staat nu recht tegen zijn ander oortje. Ook kan hij zijn kopje soms voor enkele seconden ietsiepietsie rechter houden. De oogbeweging zie ik ook niet meer.
Ik heb net getest of hij wil drinken uit een flesje en dat wil hij dolgraag maar door de stand van zijn kopje is het te moeilijk. Hij valt telkens om. Maar een vechtertje is hij wel hoor. Zojuist wilde hij zijn snoetje wassen met 2 pootjes en dat lukte welgeteld 2 seconden, dan viel hij weer om. En hij waste zijn snoet gewoon op zijn zijde verder...

Hij geniet ook geweldig veel van massages en borstelbeurtjes. Nu hij zichzelf niet meer kan verzorgen, moet dat ook wel. Als hij rolt, rolt hij soms in zijn plas en omdat hij zo woest probeert recht te komen, flikkert hij zijn blindedarmkeutels (en soms zelfs zijn urine) in het rond. Al goed dat ik oude kleren draag om hem te verzorgen...

Fluffy komt soms nieuwsgierig kijken als we hem aan het verzorgen zijn. Vooral als hij snoepjes krijgt, is zij ook van de partij. Dan leg ik de handdoeken wat lager zodat ze elkaar kunnen zien. Fluffy ging zelfs rechtstaan tegen zijn tralies om hem beter te kunnen zien en ook hij probeerde recht te staan. Hij werd ook heel onrustig toen hij haar zag, ik zag zijn ademhaling versnellen. Het valt mij op dat hij beter kan staan op zijn pootjes zonder om te vallen, zijn kopje is niet per se rechter maar het wekt wel de indruk omdat hij zo goed kan rechtstaan. Hij houdt iedere beweging en geluid van ons scherp in de gaten hoor!

Ik hou me natuurlijk vast aan iedere verbetering, hoe miniem ook. Hopelijk blijft deze stijgende lijn - ook al is het met heel kleine stapjes - zich voortzetten.

Dit is een foto van vanmorgen.

Dag 11 (17 augustus)

Niet veel nieuws te melden behalve dan dat hij steeds langer in staat is om te zitten. Hij ligt niet meer de hele dag. Gisteren verbaasde hij me nog door recht te gaan staan op zijn achterpoten met zijn voorpoten op de handdoekenbarrière. En dat met zo een schuin kopje! Hij viel dadelijk om natuurlijk maar de alertheid en nieuwsgierigheid herken ik nog steeds in hem. Net als zijn ongeduldigheid, zo baasje zo beestje zeker...

Oh ja, dit vergeet ik al enkele dagen te zeggen. Een Nederlandse vriendin was zo lief om Nisyleen druppels op te sturen om zijn weerstand te verhogen. En ook die van Fluffy want voor haar is het ook maar een vreemde situatie. Bovendien zijn ze nog allebei in de rui. Die vriendin had er ook een zakje Convalescence Support bij gedaan, voor in het geval ik hem zou moeten dwangvoeren. Voorlopig schijnt dit niet nodig te zijn maar ik wil haar via deze weg nog eens extra bedanken.

Als ik zijn kommetje hellend voor hem hou, kan hij weer zelfstandig eten. Is ook voor hem makkelijker dan met de hand gevoerd te worden. Het waterspuitje begint hij te weigeren. We merken ook dat hij begint tegen te stribbelen bij het medicijnen geven, hij wordt met de dag krachtiger. Ook lukt het hem soms om zich voetje voor voetje om te draaien in zijn kooi zonder om te vallen. En hij eet zijn blindedarmkeutels op, soms vanzelf, soms als ik ze hem met de hand voer (smakelijk werkje overigens).

Mijn kranig ventje... een voorbeeld voor veel mensen! (ook voor mezelf).

Nog een filmpje van vanmiddag, naar omstandigheden behoorlijk schattig. :)

 

Dag 12 (18 augustus)

Ik weet dat ik geen wonderen mag verwachten maar vandaag lijkt het iets minder te gaan. Zou hij gisteren overmoedig geweest zijn en teveel energie verbruikt hebben? Mijn vriend heeft gezien dat hij een sprong van 180° maakte zonder om te vallen. Vandaag heeft hij echter veel meer moeite om zijn evenwicht te bewaren en zitten gaat niet meer zo goed, nu ligt hij overwegend. Het lijkt wel altijd minder te gaan na het medicijnen geven, net alsof dat een te grote inspanning is. Deze morgen zag ik na enkele tolbeurten zijn oogje ook heel even bewegen van links naar rechts.
Toch kon hij vanmorgen zelf uit een bakje drinken, dat ik weliswaar schuin voor hem hou. Ook zijn brokjes eet hij op deze manier en niet meer uit de hand dus. Voor alle zekerheid geven we hem ook water met een spuitje bij want uitdroging kan hij nu niet gebruiken.

Ik geef hem nog dagelijks een massage en borstelbeurt. Met de oogzalf ben ik gestopt omdat het oogje wat tegen de grond ligt, niet rood is en er eigenlijk goed uitziet als ik het opentrek.

Bij Fluffy neem ik ook ongewone dingen waar sinds Snowy's ziekte. Ze is niet meer buiten gaan spelen en amuseert zich ook niet meer echt binnen. Af en toe wordt er aan een doos geknabbeld maar daar blijft het bij. Ze ligt ook niet meer op haar gewoonlijke plaats in het speelhoekje maar kiest voor een plekje dichtbij Snowy's kooi of ergens waar ze mij kan zien. Nog een verandering: haar snorharen groeien weer! Snowy knabbelde die altijd af en ik was het intussen zo gewend om haar zonder te zien. Dus nu is het vreemd om haar weer mét snorharen te zien.

En een ongeluk komt blijkbaar nooit alleen. Sinds april/mei bemerkte ik een kaal plekje op het kontje van Misty. Het bleef echter stabiel dus ik zocht er niet dadelijk iets achter. De laatste dagen zijn er echter kale plekjes bijgekomen. Haar rechter geurklier is nu ook kaal, haar linker begint en ook op haar rechterbil schijnt een kaal plekje te komen. Vanavond dus maar naar de dierenarts en hopen dat het niets ernstig of besmettelijk is. Ik was wel altijd goed mijn handen na ieder diertje aangeraakt te hebben maar je weet maar nooit. Met Donkey (en schurftmijt) in mijn achterhoofd maak ik me wel zorgen. Vreemd want ik zie haar niet krabben maar Donkey deed dit ook niet.

Dag 13 (19 augustus)

Hoe het met Misty is verlopen kun je hier lezen. Met Snowy ging het gisterenavond weer wat beter. Maar hij is zo enthousiast en wilt zoveel met als resultaat dat hij omvalt. Zo probeert hij al iedere dag over de handdoeken te kijken. Ook kijkt hij op als hij ons hoort en zeker als we met voer komen is hij wild enthousiast. Hij wil zo graag rechtstaan, rekt zijn nekje uit en begint dan te wiebelen. Toch valt hij niet meer zo vaak om omdat hij een manier gevonden heeft om zijn evenwicht beter te bewaren. Ik vind het er eerlijk gezegd wat eng uitzien hoe schuin hij dat pootje zet maar als het hem voorlopig helpt, tja, wat kan ik dan doen? Overigens vind ik hem er nog vrij rond uitzien en hij voelt hetzelfde aan. Zolang hij omvalt kan ik hem niet wegen maar ik denk dat het gewichtsverlies al bij al nog meevalt. Er viel me ook iets op toen ik voer voor zijn neusje legde. Hij strekte zijn nekje, draaide zijn kopje totdat het recht stond (!) en pakte het snoepje. Zijn kopje ging onmiddellijk weer schuin staan maar dit zijn lichtpuntjes waar ik me aan optrek. En hij keutelt nog altijd goed, eet zelfs nog altijd zijn blindedarmkeutels op, niet allemaal maar dat heeft hij nooit gedaan.

Mijn eigen dierenarts is terug van vakantie, met Misty was het gisteren te druk om de verdere behandeling van Snowy en Fluffy te bespreken maar dat gaan we dus in de loop van de volgende dagen doen.

Hieronder nog 2 foto's, 1 van zijn rare houding en 1 hoe hij eet en drinkt als ik het kommetje op die manier voor hem hou.

Dag 14 (20 augustus)

Sinds gisteren namiddag is Snowy weer begonnen met cirkeltjes lopen. Meer kan hij ook niet want het arme mannetje heeft natuurlijk maar een heel beperkte ruimte. Volgens mijn vriend (die vannacht bij hem gebleven is) is hij niet meer omgevallen. Deze morgen echter weer wel. Als hij hoort dat het eten eraan komt, wordt hij zo enthousiast dat hij wil rechtstaan. Dan begint hij te wiebelen en valt om. Ook als we zijn handdoeken veranderen, wordt hij duizelig maar dat lijkt me normaal met zo een scheef kopje. Hij is zo overmoedig als hij zich beter voelt. Zo ging hij daarstraks rechtstaan tegen zijn hooibalen om over de handdoeken te kunnen kijken! Al bij al dus weer wat beterschap hoewel ik besef dat we er nog lang niet zijn. En ook dat scheve pootje baart me zorgen, hopelijk zet hij het op deze manier neer om zijn evenwicht te bewaren. Hij kan het ook bijtrekken maar dan verliest hij zijn evenwicht.

Wat me wel opvalt, is dat hij regelmatig fel schudt met zijn kopje. Positief is: ook dan valt hij niet om. Hij wil dan ook graag aan zijn linkeroortje krabben maar dan kan hij zijn evenwicht niet houden. Dus krab ik maar voor hem, hij lijkt er toch van te genieten.

Gisteren heb ik ook een mailtje gestuurd naar mijn dierenarts om te verifiëren of de dosissen wel kloppen die ik aan hem geef. Ze belde mij wat later zelf terug en dat bleek gelukkig het geval te zijn. De verdere behandeling komt echter niet overeen met wat de vervangster voorstelde en eigenlijk maar goed want in deze behandeling kan ik me beter vinden. Inge (Boere, mijn dierenarts) vindt dat Snowy 2 à 3 maanden Panacur moet krijgen ipv de voorgestelde 28 dagen. Fluffy moet het 28 dagen krijgen ipv 2 weken. Verder kan het zijn dat ik 6 tot 8 weken Baytril zou moeten geven (ipv 14 dagen) maar omdat antibiotica ook heel belastend is voor het systeem en resistentie kan opwekken, gaan we het week per week bekijken. Dieren zijn nu eenmaal geen exacte wetenschap en het is van dier tot dier afhankelijk hoe vlug ze reageren op medicijnen. Hem onder narcose brengen om een foto te maken vond Inge ook te riskant. Op foto kan ze eventueel zien of er daadwerkelijk een oorontsteking zit. Maar dat is dus niet aan de orde. We moeten afwachten en kijken welke evolutie hij doormaakt en aan de hand daarvan, stellen we zijn medicijnen bij.
Inge wilde eigenlijk ook stoppen met Metacam maar omdat het in dit geval dient als ontstekingsremmer (vooral het ontzwellen) wil ik nog enkele dagen doorgaan.

Ik weet ook niet goed wat het beste is. Enerzijds wil ik niet te vlug stoppen met medicijnen want ik ben bang voor een terugval. Anderzijds wil ik mijn mannetje natuurlijk ook geen lever- en nierbeschadiging bezorgen.

Dag 15 (21 augustus)

Ik heb afgelopen nacht beneden geslapen en heb Snowy maar 1x horen omvallen, een hele vooruitgang dus. Ook overdag valt hij niet meer om, daarom hebben we hem meer ruimte gegeven in zijn kooi, zodat hij meer kan dan alleen in cirkeltjes lopen. Hij sproeide meteen zijn handdoek onder bij wijze van markering. Hij kan nu al met zijn linkerpootje zijn linkeroortje krabben en zijn kopje schudden zonder om te vallen! En zijn eigenwijze karaktertje komt steeds meer naar boven. Toen hij nog gezond was, wilde hij nooit dadelijk zijn groenten eten, hij ging liever eerst spelen. Gisteren weigerde hij ook aanvankelijk zijn groenten en probeerde de hele tijd recht te staan tegen de tralies. Oh wat wil hij graag uit zijn kooi! Hij verveelt zich stierlijk hoor. Daarom hebben we hem een wc-rolletje gegeven (er mag natuurlijk niet teveel in de weg liggen). Hij graaft ook vaak in zijn handdoek. We merken eveneens dat hij véél krachtiger is als we zijn medicijnen proberen toe te dienen. Hij spartelt, slaat het spuitje weg met zijn pootje, weigert zijn mondje open te doen... Mijn mannetje komt stilaan terug!

Volgens EJ De Boer van Dierenkliniek Wilhelminapark kunnen konijnen gerust 2 à 3 maanden Metacam verdragen. Toch heb ik besloten - in overleg met Inge (mijn dierenarts) - om dit weekend voorlopig nog de hoge dosis Metacam door te geven. Ik ben dit weekend naar het konijnencongres en kan Inge niet bereiken. Ik neem dus liever nog geen risico. Na het weekend ga ik de dosis afbouwen naar de helft. 's Morgens gaan we hem dus 0,065 ml per kg. lichaamsgewicht geven en dan hou ik hem in de gaten. Als het slechter gaat, krijgt hij 's avonds opnieuw een halve dosis. Gaat het goed, dan hou ik het bij een halve dosis voor een tijdje. Blijkbaar wordt Metacam slechts 5 dagen gegeven en heeft het daarna nog weinig zin, als ontzwellend middel tenminste. Het zou wel nog werken tegen koorts e.d. maar ik ga het toch wagen om af te bouwen. Vanwege zijn geringe gewicht ben ik bang voor orgaanbeschadiging.

Een filmpje van deze namiddag. Toegegeven, hij is nog lang niet de oude en voor sommige mensen zal het er eng of zielig uitzien. Maar in vergelijking met vorige week is hij gigantisch vooruit gegaan. Nu zijn kopje nog recht en hij mag weer loslopen!

 

Dag 16 (22 augustus)

Niet veel updates want ik ben de hele dag weggeweest. Het konijnencongres was vandaag en ik ging er spreken over gedrag, voeding en verzorging. Mijn vriend (die bunnysit heeft gespeeld) zei dat hij de hele dag in de weer geweest is met het terugleggen van Snowy's handdoek. Meneertje was de hele tijd aan het graven, duidelijk gefrustreerd. Daarom gaan we morgen zijn ruimte weer vergroten. Zo kan ik ook checken of hij meer kan dan in cirkeltjes lopen.

Dag 17 (23 augustus)

Het is een rustige nacht geweest. Als ik merkte dat hij onrustig begon rond te lopen (slechts 2x), betekende dat meestal dat hij dorst had.

Vanmorgen hebben we hem dan meer ruimte gegeven in zijn kooi, hij mag nu weer de volledige lengte benutten: 1m. Niet erg veel maar in zijn toestand wil ik hem ook niet teveel desoriënteren. Hij speelt ook af en toe met zijn wc-rol en smijtballetje. Meer speelgoed durf ik hem niet geven. Enerzijds omdat ik niet teveel obstakels in de weg wil leggen, anderzijds was zijn manier van spelen net veel rondlopen en overal op springen. Juist de 2 dingen die hij nog niet kan.

Maar door die grotere ruimte zie ik wel dat hij meer kan dan alleen maar cirkeltjes lopen. Hij kan zelfs rechtsom draaien, zijn rechteroortje krabben met zijn rechterpoot (!) en zijn linkerbilletje wassen. Ook zijn borstje wassen lukt hem beter en beter. Alleen is hij vaak veel te onstuimig, Snowy is nooit iemand geweest die op zijn gemakje liep, zelfs nu hij ziek is niet. Enkele mensen mailden me dat ze zagen dat zijn kopje rechter stond en zelf zie ik het ook wel lichtjes rechter komen. Ik hoop dat meer bewegingsruimte zijn spiertjes zal aan sterken en darmbeweging verbeteren.

Want jammer genoeg heeft hij last van plakpoep. En een duizelig konijn proper maken is geen sinecure. Waarschijnlijk geef ik hem teveel voer, ik gaf nog evenveel als vóór zijn ziekte maar hij zal zo weinig energie verbruiken waardoor hij die calorieën niet nodig heeft. Hij heeft vanmorgen wel weer een blindedarmkeutel gegeten en zijn gewone keutels zien er ook goed uit. Zijn gewicht vind ik overigens ook nog meevallen, tussen 770 en 790 g (een duizelig konijn wegen geeft geen nauwkeurig resultaat). Okee, hij is afgevallen maar niet dramatisch veel.

Zodra hij meer kan rondlopen, mag hij ook weer meer eten. Gelukkig eet hij terug kruiden, die weigerde hij enkele dagen geleden nog. Dus ik kan hem nu weegbree, paardebloem en dille geven om zijn darmflora te stimuleren.

Een foto van mijn mannetje die er ontspannen gaat bijliggen en het filmpje van deze morgen toen hij net een schone handdoek heeft gekregen en meer ruimte dus.

Dag 18 (24 augustus)

De oude Snowy komt almaar meer terug. Op zijn scheef kopje na herken ik steeds meer zijn karakter terug. Hij is vreselijk gefrustreerd omdat hij in zijn kooi moet blijven. Hij graaft, smijt met dingen en draait zelfs boos zijn kontje naar Fluffy toe als zij door de tralies wil snuffelen! Nu is hij het die contact weigert! Ook wil hij niet meer geaaid worden als hij rondloopt (in zijn kooi weliswaar), zo ken ik hem weer. Maar toch geniet hij nog altijd van zijn massages en borstelbeurten. Ik moet gewoon rekening houden met zijn tijdstipwensen. ;-)
De plakpoep is gelukkig weer voorbij en hij eet netjes zijn blindedarmkeutels op. Niet rechtstreeks uit de anus maar hij draait zich om als ze gevallen zijn. Toch merk ik dat zijn neusje wat bruin is, zou hij toch geprobeerd hebben ze rechtstreeks te eten?
Vannacht heeft hij opmerkelijk meer gedronken maar dat is waarschijnlijk omdat ik hem op een dieet van hooi heb gezet en hij niet meer veel zin heeft in groenten. Zoals vroeger dus. Vanaf vandaag geef ik ook nog maar de halve dosis Metacam, duimen maar dat dit geen terugval veroorzaakt.

Vanmiddag liet Fluffy me schrikken overigens. Dan krijgen ze altijd hun gedroogde kruiden maar zij kwam niet. Hoewel ze toch wel iets uit mijn hand wilde aannemen. Ik was in de war, was het nu gas of zou ze net dezelfde ziekte krijgen als Snowy? Ze lag ook nog niet in een rare houding maar haar ademhaling was wel versneld. Ik luisterde naar haar darmgeluiden met de stethoscoop. Het was muisstil daarbinnen en dat is niet pluis! Voor alle zekerheid dienen we samen met Panacur ook Equate toe. Ik wil ook buikmassage toepassen maar dat laat ze niet toe. Een half uur later gaat ze ontspannen liggen. Nog een half uurtje later probeer ik of ze wat kruiden wil eten. Dille (tegen gas) en appelblokjes (vindt ze gewoon lekker). Ze gaan er gretig in en als ik nog een pluk vers Oxbow (timothee) hooi voor haar leg, wordt dit ook dadelijk verorberd. Ik ben er gelukkig dus goed op tijd bij geweest!

Dag 19 (25 augustus)

Op het eerste zicht niet veel verandering. Totdat hij hevig en langdurig met zijn kopje begint te schudden. Hij valt zelfs weer even om van het schudden. Hij heeft echt last van zijn oortjes zo te zien en ik besluit ze te gaan krabben. (Wat we al niet doen voor onze dieren). Ik maak ook de oorschelp schoon en als ik dat bij zijn rechteroortje doe, zet hij plots zijn kopje recht en wil zijn oortje wassen! Natuurlijk kan dat niet maar met mijn hulp lukt het al een beetje.
Hij had ook wat opgedroogde plakpoep aan zijn kontje hangen en het is me toch gelukt om het er voorzichtig af te knippen/pulken. Hij had er last van en wilde het zelf doen maar ook dat wil nog niet lukken.
Wat zal hij (en ik!) blij zijn als zijn kopje weer recht komt, hopelijk wordt hij weer 100% de oude. Ik geef nog steeds de halve dosis Metacam.

Dag 20 (26 augustus)

Gisteren was ik even ongerust. Snowy werd zo onstuimig toen het eten eraan kwam, dat hij even omviel. Ook toen hij mijn hand wilde likken, draaide hij zijn kopje nog schuiner, viel op zijn zij en verstijfde weer heel even als een wokkeltje. Ik vraag me af of ik er goed aan doe door de Metacam af te bouwen. Maar misschien is het ook gewoon een dipje. Hij heeft zoveel energie verbruikt de laatste dagen. Vanmorgen weer: hij probeerde uit zijn kooi te springen maar daar is het echt nog te vroeg voor, helaas.
Vandaag zette hij weer zijn kopje recht als ik zijn rechteroortje schoonmaak. Ik merk wel dat zijn oogjes nog niet volgen. Het oogje dat naar boven gericht is, volgt de stand van zijn hoofdje niet als je begrijpt wat ik bedoel. Het blijft zo een beetje naar boven gedraaid. Het linkeroogje doet net het tegenovergestelde, dit blijft een beetje naar onder gedraaid. Ik heb het dus niet over de oogbeweging maar over de stand van de ogen.
Het valt me ook op dat hij zijn linkervoetje niet meer zo schuin zet om zijn evenwicht te bewaren, hij kan het al rechter en onder zijn lichaampje zetten. Hij wast zijn varkentje (slof) heel veel. Wat vind ik het erg dat niemand meer hem kan wassen, vandaar mijn veelvuldige knuffels, massages enz.

Om het voor Fluffy wat interessant te maken, heb ik haar speelhoek wat anders ingericht. Maar wat ik van haar gedrag jegens Snowy moet denken, weet ik niet. Ze plast alleszins niet meer naast zijn kooi, dat heeft ze alleen de eerste dagen gedaan. Er waren rangordeconflicten net voor Snowy ziek werd en misschien denkt zij terug de baas te zijn omdat zij mag loslopen en hij niet. Ze is alleszins een stuk gekalmeerd, ik hoef geen plassen of keutels meer op te ruimen. Als ik hem verzorg komt ze wel kijken en ik geef hen een snoepje aan de tralies zodat ze elkaar zien en ruiken. Maar ik kan toch niet spreken van echte interesse. Snoepje op en zij huppelt er vandoor zonder hem een blik te gunnen. Ik zie aan niets dat zij hem mist, behalve dan dat ze veel meer naar mij trekt en niet meer buiten wil spelen.

Dag 21 (27 augustus)

Ik geef terug de hoge dosis Metacam, op eigen initiatief, de dierenarts weet het nog niet. Gisteren is hij nog 2x omgevallen en ik vertrouwde het voor geen haar. Sinds de hoge dosis is hij niet meer omgevallen. Sterker nog: hij heeft een manier gevonden om zijn blindedarmkeutels rechtstreeks uit de anus te eten! Hij zet zijn linkervoetje erg ver opzij, buigt zijn hoofdje naar links en kan er dan bij! Zijn neusje ziet er wel bruin uit dus dat heb ik ook zo goed mogelijk gewassen. Overal wordt gezegd dat Metacam voor 2 à 3 maanden mag gegeven worden en dat konijnen het kunnen verdragen. Ik hoop het maar want zo te zien heeft hij het nog hard nodig. Maar toch weer een stapje vooruit: hij kon gisteren rechtstaan op zijn 2 achterpootjes! Heel even maar het is hem gelukt. Wat het geluid van een voeremmer kan teweeg brengen. :)

Ik heb hem vanmorgen uitgebreid geknuffeld, geborsteld, zijn oortjes verzorgd, zijn neusje enz. Hij was zo aan het genieten dat hij zich langzaam op zijn zij liet rollen. De laatste dagen heeft hij ook allerlei luie houdingen verzonnen om zo ontspannen mogelijk te liggen. Ik probeer het te fotograferen maar zodra hij mij hoort, springt hij meestal terug recht.
Hij begint te wennen aan de ochtendroutine: medicijnen, handdoek verversen, een snoepje als beloning en een flinke pluk vers hooi. Verder kan hij al vaker zijn snoet en linkeroortje met 2 pootjes wassen terwijl hij staat en met mijn hulp lukt het hem ook om zijn rechteroortje te wassen. Ik zie hem ook nog regelmatig met zijn kopje schudden, volgens mij toch een teken dat er iets mis is met een oortje.

Een foto van hoe zijn kopje nu staat, zijn linkeroogje raakt de grond niet meer. (let niet op de vieze plekken, de foto is net genomen voor zijn handdoek werd ververst).
En een foto van Fluffy mét snorharen, ik moet er nog steeds aan wennen...

Dag 22 (28 augustus)

De dierenarts is op de hoogte gebracht van de hogere dosis Metacam. Ze dacht dat het uiteindelijk toch wel het beste was om de hele periode alle medicijnen te geven. Voor de rest niet veel verandering, alleen dat de positieve tekens van gisteren sterker naar boven komen. Hij kan zijn blindedarmkeutels rechtstreeks eten maar verliest hierbij wel nog af en toe zijn evenwicht. Ook kan hij al zijn rechterbil wassen maar ook hierbij valt hij soms nog om. Wat wel lukt zonder omvallen is beide oortjes krabben, een vooruitgang dus.

Ze weigeren allebei water met Nisyleen te drinken maar... ze eten wel gedroogde Echinaforce! En dat is natuurlijk nog beter. Nochtans lustten ze het aanvankelijk niet, gelukkig nu dus wel.

Fluffy is een stuk zindelijker geworden en dat terwijl ze nu dag en nacht losloopt! In de kooi doet ze zelfs haar plasjes weer op dezelfde plaats. Gisteren ging ze ook nog contact zoeken met Snowy door de tralies. Ze deed zo haar best om dichtbij te komen. Snowy bleef liggen maar was heel alert. Pas toen zij weghuppelde, stond hij op en ging naar de tralies, raar beestje.

Het enige wat me nu verontrust is dat ik schilfers op de buitenkant van Fluffy's oren opmerk. Als ik de schilfertjes aftrek, komen er ook haartjes mee. Zou zij ook mijt hebben, net als Misty? Die twee komen thans niet rechtstreeks met elkaar in contact en ik was mijn handen tussen elk contact met de dieren. Dus ik vrees dat het aan de bodembedekking ligt. Of ligt de oorzaak aan het feit dat Snowy haar oortjes niet meer aflebbert zoals hij dagelijks deed? Ik wacht nog enkele dagen af en als het erger wordt, moet ook Fluffy mee naar de dierenarts. Ik begin een vaste klant te worden...

Dag 23 (29 augustus)

Wat een nacht! De afgelopen weken heeft Snowy veel gerust en het leek wel alsof hij vannacht de schade wilde inhalen. Hij heeft bijna niet stilgezeten of gelegen. Altijd maar graven, knabbelen en rondspringen (!) in zijn kooi. Ja mijn mannetje neemt 1 sprong van de ene naar de andere kant, niet 3 huppelpasjes. Ook de hele voormiddag is hij zo actief geweest, namiddag is hij gelukkig wel gaan rusten. En vanavond lijkt hij ook weer de actieve toer op te gaan. Helaas had hij weer plakpoep en heb ik zijn kontje weer even moeten wassen. Misschien geef ik toch teveel voer voor zijn beperkt energieverbruik. Vroeger hield hij niet van gefrunnik aan zijn lijfje, nu laat hij het goed toe, hij heeft natuurlijk ook weinig keuze.
Ook vandaag weer positieve dingen gezien. Omdat hij niet meer omvalt, heb ik een waterbakje neergezet en flesje opgehangen, zo heeft hij de keuze. En meneer drinkt soms uit het flesje! Hij draait zijn kopje nog schuiner om het te kunnen maar ik vind het al heel wat. Nog een vooruitgang: hij kan vlotter blindedarmkeutels eten en... zijn rechterkant (= moeilijke kant) wassen zonder om te vallen! Als dat geen prestatie is!

Enkele foto's en filmpjes:

Dag 24 (30 augustus)

Mijn vriend zegt dat Snowy afgelopen nacht ook zo super actief was. Toch durfde ik het waterbakje nog niet bij hem laten staan, stel je voor dat hij toch omvalt, niet meer recht raakt en met zijn neus er in valt. Ik heb dus wel het flesje laten hangen en daar heeft hij 3x uit gedronken. Toen mijn vriend hem even het waterbakje gaf, bekeek hij het niet eens en dronk gewoon verder uit het flesje. :)
Vandaag is hij wat kalmer en hij heeft ook geen plakpoep meer. Het lukt hem steeds beter om zich te wassen en blindedarmkeutels te eten. Af en toe verliest hij nog zijn evenwicht bij die handelingen maar ik zie toch vooruitgang.
Deze morgen heeft hij trouwens al zijn brokjes ineens (!) opgegeten. Normaal gezien doet hij er 3x over. Ik geef hem toch niets extra om plakpoep te vermijden. Aankomen kan later nog.

Maar ik denk dat ik paranoid aan het worden ben. Sinds Snowy ziek geworden is, vind ik dat Fluffy veel aan haar oren krabt en met haar kop schudt. Ze is wel in de rui en doet het dan vaker. Ik dacht dus schilfertjes te zien en dat is ook zo maar ze zijn echt miniem. Ik vond haar oren daar ook dunner behaard maar op een oudere foto van haar is dit ook zo! Ik zie waarschijnlijk spoken en ben veel te voorzichtig nu.

Een foto van haar oren, waar de pijl naar wijst, is het gedeelte dat minder behaard is en dat altijd tegen de rug ligt als ze ontspannen ligt.

Fluffy zoekt nu ook iedere dag contact aan de tralies. Snowy ziet haar wel, draait zijn ooropeningen naar voren, zijn ademhaling gaat sneller maar hij nadert nooit. Pas als zij weghuppelt, komt hij in beweging. Ik vraag me af of hij haar niet meer herkent, bang is, ...

Dag 25 (31 augustus)

Ook vandaag zijn de brokjes in een mum van tijd op. Afgelopen nacht hoorde ik hem soms aan zijn flesje drinken en dan stond ik op om hem een bakje water aan te bieden. Dit drinkt toch vlotter en beter. Als hij hoort dat er voer aankomt, wordt hij zo onstuimig, ik moet het eens filmen. Ik heb wel de indruk dat hij niet meer goed ziet. Waarschijnlijk komt dit door de stand van zijn kopje maar ik merk dat hij eerder met zijn neus dan op zicht op zoek gaat naar eten. Aan zijn oogjes zelf is niets te zien. Ik zie ook dat hij zijn linkerpootje niet meer naar buiten zet om zijn evenwicht te bewaren dus hij is weer een stapje vooruit gegaan.
Ik heb wel de indruk dat Snowy denkt de hogere in rangorde te zijn t.o.v. mij. Vroeger kreeg ik aan de lopende band likjes maar nu ik hem zoveel borstel, aai, verzorg enz. merk ik dat ik nog maar bitter weinig likjes krijg. Hij sproeit bovendien! Dit deed hij al voordat hij ziek was, ik vermoed dat er rangordeconflicten waren tussen hem en Fluffy. Maar nu zag ik druppels tegen de wand van de kooi en tot wel 30 cm verder op de vloer. En dat voor een gecastreerd ventje... Oh ja, en Fluffy heeft vannacht bij mij aan de bank geslapen, tussen mijn pantoffels. :)

Lees het vervolg (september) op deze pagina: klik.